آی آزادی...

اگر روزی به سرزمین من رسیدی با شادی بیا

با مارش نظامی و جنگ نیا

با آواز و موسیقی و رنگ بیا

با تفنگ های پر در دست کودکان کوچک بی خرد نیا

با گل و بوسه و کتاب بیا

برایمان از جنگ نگو

از انسانیت و صلح وبگو

برایمان از زندگی بگو،از پنجره های باز بگو،دلهای ما را با نسیم آشتی بده،با دوستی و عشق آشنایمان کن

به ما بیاموز که چگونه زندگی کنیم،چگونه مردن را به وقت خود خواهیم آموخت

به ما شان انسان بودن را بیاموز،به خدا خود خواهیم رسید

آی آزادی...

اگر به سرزمین من رسیدی بر قلب های عاشق ما قدم گذار،مهرت را در دلهای ما بیفکن

 تا آزادگی در درون ما بجوشد و تو را با هیچ چیز دیگر تاخت نزنیم

با هر نفس یادمان بماند که تو از نفس عزیز تری

بدانیم که آزادی یک نعمت نیست،یک مسئولیت است

به ما بیاموز که داشتن و نگه داشتن تو سخت است

ما را با خودت آشنا کن ما از تو چیز زیادی نمی دانیم،ما فقط نامت را زمزمه کرده ایم

ما به وسعت یک تاریخ از تو محروم مانده ایم

آی نادیده ترین...

اگر آمدی با نشانی بیا که تو را بشناسیم

هان!آی آزادی...

اگر به سرزمین من رسیدی با آگاهی بیا

تا بردروازه های این سرزمین تو را بر سر دار نکنیم

تا در حافظه کند تاریخ نگذاریم که تو را از ما بدزدند

تا تو را با بی بند و باری و هیچ بدل دیگری اشتباه نگیریم

آخر میدانی؟!!

بهای تو سنگین ترین بهای دنیاست

پس اینبار با آگاهی بیا،آگاهی بیا،با آگاهی بیا...

 

با قلب پاک یک انسان