من باشم وتو باشی و...

یک کافه دنج خلوت باشد ...

حرف بزنیم

بخندیم

آه بکشیم

ادای این و آن را دربیاوریم

همدیگر را نصیحت کنیم و بعد خنده مان بگیرد

از اینکه خودمان بیشتر محتاجیم به این نصیحت ها

ساده و بی آلایش درد دل کنیم

بیرون کافه باران ببارد،برف یا حتی تگرگ

مهم نیست

مهم این است که هوا مثل همیشه نباشد

من از بی برنامگی این روزهایم گلایه کنم

تو از زیاد بودن درگیری هایت

هی من غر بزنم،تو امید بدهی

ادای روشنفکری درنیاوریم

قهوه سفارش ندهیم وقتی حس خوردنش با ما نیست

یک لیوان بزرگ پر از بستنی شکلاتی،شیرین شیرین

به شیرینی تویی که می فهمی ام

به شیرینی دوستیمان

من باشم .. تو باشی...